ZWOLLE – Nog een kleine maand en dan zit het seizoen in de BeNe League er op. Ook de leden van de staf en de directe betrokkenen maken vaak lange dagen, zonder dat het grote publiek dat opvalt. Voetbal Centraal zet een zevental in de schijnwerpers. Vandaag: Jacco Teunis (36), teammanager van PEC Zwolle Vrouwen.

TEKST: Maarten de Jong

Midden in het gesprek volgt een belangrijke constatering. Jacco Teunis werkt in Zwolle, woont in de hoofdstad van Overijssel en is er geboren en getogen. “Ik ben een Zwollenaar”, merkt hij op in gesprek met Voetbal Centraal. Al vroeg werd hij verliefd op PEC Zwolle. Als jochie van veertien trok hij op wedstrijddagen met zijn broer Isaak naar het stadion. Daar verkochten ze op vrijwillige basis koffie en broodjes worst. Tweeëntwintig jaar later is hij nog steeds kind aan huis. Nu regelt hij samen met zijn broer als teammanager het hebben en houwen van de spelers van het eerste elftal en de Beloften. Én, vanaf dit seizoen, vervult hij die functie in zijn eentje bij het vrouwenteam.

Ideaal, zo vindt hij zelf. Teunis is dol op dingen regelen. De bussen rijden dankzij hem altijd. Het eten wordt geregeld en naar een huisje of een auto wil hij altijd helpen zoeken. Oh ja, als trainer Sebastiaan Borgardijn toevallig een keer weggestuurd zou worden, vult hij de papieren in voor de KNVB. “Werken bij het vrouwenteam is toch net iets anders. Het budget is lager, geld speelt niet altijd de belangrijkste rol. Dit wereldje is leuk, misschien soms leuker dan dat van de mannen. Ik begin er steeds meer mijn weg in te vinden. Nee, niet op het technische vlak. Oh, ik heb wel verstand van voetbal, al zal de trainer daar misschien anders over denken.”

Bescheiden regelneef

Nee, een cursusje voetbalterminologie hoeft Teunis niet te hebben. Laat hem bij het vrouwenteam maar doen waar hij goed in is. Zo heeft ieder zijn eigen rol. Hij zet als het moet de sproeiers wel aan. Na een paar formaliteiten nestelt hij zich dan rustig op de bank. Vanaf daar noteert hij de kaarten en de bijzonderheden. “Schreeuwen doe ik niet. Dat past niet bij me. Na afloop drink ik vaak een bakkie met de vierde man en het arbitrale trio. Die moet je toch ook netjes een hand kunnen geven.” Ook als het juist goed gaat, bewaart de Zwollenaar de rust. “Ik heb die bal toch niet in het netje geschoten, denk ik dan. Als we de polonaise inzetten, ben ik wel van de partij. Ergens achteraan, dat sowieso.”

Een keer dit seizoen kon Teunis feest vieren. De mannen van PEC Zwolle wonnen de beker, hij zat als teammanager op de perstribune. De tweede eindzege komt er niet. PEC Zwolle Vrouwen werd zondag uitgeschakeld in de halve finale van de KNVB-beker. De vrouwen hadden graag ook willen winnen. Toch pronkten ze nooit met het feit dat ze bij de laatste vier zaten. “Zwolle komt op haar eigen manier waar zij wil. Soms is dat een beetje bescheiden. Dat past wel mooi bij mij. Dit is een mooie familieclub”, vindt de teammanager.

Mooie uitdaging

Misschien is dat wel de reden dat hij al zo lang rondloopt bij de club. Zijn einde nadert nog lang niet, ook al werkt de fulltime jobcoach in theorie alleen op maandag en vrijdag in het stadion. Vrouwenvoetbal is een mooie nieuwe uitdaging. “De vrouwen proberen ook om leuk, verzorgd voetbal te spelen. Ik heb zeker de ambitie om voor langere tijd bij dit team betrokken te blijven. Over drie jaar weet ik alle namen van de speelsters uit de BeNe League wel. Wie de linksbuiten van Ajax is? Ha ha, dan zeg ik: die blonde. Klopt wel, hè. Maar hoe ze allemaal heten, daar ben ik nog niet zo goed in.”

Aan de vrouwenhumor is hij inmiddels wel gewend. Over dagelijkse beslommeringen praat hij daarentegen nog niet altijd mee. “Soms gaat het over voetbalschoenen, dan red ik mezelf nog wel. Af en toe hoor ik wat over nagellak, dan haak ik af, ook als het gaat over het kapsel van de tegenpartij. Het mooiste was dat een van onze speelsters vrij kwam vragen omdat ze een trouwjurk ging uitzoeken. Toen moest ik wel even schakelen: oh ja, vrouwenvoetbal. Geweldig, toch. De meeste meiden zijn ook nog zo jong. Een Belgische tegenstander had zo’n band om. Dat is Björn Borg, zei ik voor de grap. Keken ze me aan. ‘Wie?’ Dat is Nadal. ‘Aaah oke’. Weet je, in de bus zitten met mannen, beloften of vrouwen, dat maakt me niet uit. Werken bij het vrouwenteam is hartstikke leuk.”

Maarten de Jong // Voetbal Centraal

Van de redactie van:: Voetbal Centraal